Aditya Parulekar winnaar NRP Masterprijs 2020

Robotic Restauration

Wereldwijd en sinds de oudheid worden ornamenten gebruikt in de gebouwde omgeving. Ze vertellen iets over het verleden: de voorouders, de geschiedenis of de rijkdom van de bewoners. Helaas zijn ornamenten ook kwetsbaar. De instandhouding en restauratie van stucwerk ornamenten wordt bedreigd door het snel teruglopen van het aantal vakmensen. Daarnaast is het een fysiek zwaar beroep dat niet gezond is en dat je niet tot op hogere leeftijd kunt blijven uitvoeren. Digitale fabricage heeft de potentie hiervoor een alternatief te zijn met 3D-scanning, digitale reparatie en 3D-printen. Maar het herstel van stucwerk elementen moet vaak op locatie plaatsvinden, direct op het plafond. Het 3D printen moet dan ondersteboven plaatsvinden.

In-situ restauratietechniek ontwikkelen door te focussen op drie onderwerpen

Dit onderzoek laat zien hoe een in-situ restauratietechniek kan worden ontwikkeld door te focussen op drie onderwerpen, te weten:

• Het ontwikkelen van gipsgebaseerd 3D-print materialen, die compatible zijn met gips plafonds en voldoen aan de eisen voor 3D-printen;
• Het ontwerpen en maken van prototypes voor 3D-print gereedschappen met een spuitmond en materieel toeleveringssysteem;
• Het concept ontwikkelen voor een restauratierobotplatform waar het ontwikkelde materiaal kan worden gebruikt met 3D-gereedschappen voor op locatie restauratie van stucwerk ornamenten. De inzichten betreffende het materiaal en het printproces zijn geïntegreerd in fabricage software en kunnen in de praktijk worden gebruikt door middel van een voorgestelde plug-in en werkproces.

Jury oordeel

Aditya verenigt zijn levenslange passie voor cultureel erfgoed met de wil om dit te combineren met de nieuwste ontwikkelingen in de bouwtechnologie. Zijn onderzoek komt voort uit een maatschappelijk engagement om het fysiek zware werk van stukadoors te verminderen en dit te combineren met het verrijken van waar het bij dit ambacht echt om draait. Namelijk de kennis van de materialen, de geschiedenis en de wijze waarop restauratie zorgvuldig kan plaatsvinden. Door het vak op deze wijze te vernieuwen, kan het interessant worden voor jonge generaties en worden de kansen om stucwerk elementen te restaureren vergroot. Bij de discussies over robotisering gaat het veelal over het wegvallen van werkgelegenheid. Maar door het uitvoerige onderzoek van Aditya wordt duidelijk dat robotisering kansen gaat bieden, zowel voor de mensen als voor de projecten. De jury heeft enorme bewondering voor de wijze waarop alles is onderzocht: de juiste materiaalsamenstelling om goed op zijn kop 3D te kunnen printen, het vervoer en gebruik van het platform. Niet alleen de technische details zijn behandeld, zoals de wijze van aanbrengen, het uitharden, de stevigheid van bevestiging alsmede hoe de reparatie eruit komt te zien. Ook de esthetiek krijgt de aandacht. Het is een bewuste keuze dat de gelaagdheid van het 3D-printen van dichtbij zichtbaar is en niet vanaf de vloer. Het is daarmee een eerlijke oplossing die bij nadere bestudering laat zien dat het een reparatie is en dat je perfectie niet zou moeten willen nastreven.

Hoewel het robotplatform nog niet gereed is om in productie te worden genomen, ziet de jury grote kansen om dit verder te brengen. De TU Delft heeft hem gevraagd om erop door te studeren. Maar  juryvoorzitter Eva Hermans benadrukt dat het nu juist de tijd is om het naar de markt te brengen en zij deed dan ook een oproep richting de NRP Partners om dit op te pakken.

Lees hier het volledige juryrapport