Alleen bejaarde fans zoals ik weten nog dat het een liedje van Bob Dylan is, geschreven in 1962. Maar tegenwoordig hebben de meeste Nederlanders wel genoeg benul van Engels om te begrijpen dat er niet veel goeds gaat gebeuren, geen beste wensen. Zoek het eens op, daarvoor is het internet nog steeds een waar wonder. In die verre jaren werd ons leven beheerst door de Koude Oorlog en dacht iedereen dat de hard rain fall out was, maar volgens Dylan ging het meer over onheil in het algemeen. In die zin is het liedje actueler dan ooit. In Limburg heeft het heel hard geregend afgelopen jaar, elders hebben ongekende bosbranden een spoor van verwoesting achter gelaten. En dat is nog maar het begin.
Iedereen weet wat de oorzaak is, kooldioxide. En de ware oorzaak zijn wij zelf, de mensen, een manier van leven die eigenlijk zonder enige overdrijving waanzinnig genoemd kan worden. Elke dag een liter jenever leidt al snel tot onherstelbare schade aan de lever, eigen schuld dikke bult. Maar onze samenleving is net zo dom als de alcoholist. Elke dag gaan er miljoenen tonnen CO2 de lucht in en dat leidt tot onherstelbare schade aan het klimaat, met als gevolg dat grote delen van de planeet onbewoonbaar worden. Tegen die tijd, als de hele wereldbevolking op drift is geraakt, zullen we met weemoed terugdenken aan Ter Apel.
Maar de Haagse gemeenteraad weet helemaal van niets. Daar leven ze nog in de illusie dat bouwen een zegen is voor de bevolking: eerst bouwen, dan afbreken en vervolgens weer nieuw bouwen. Steeds sneller, dom, dommer, domst. Het oude Ministerie van Sociale Zaken moet afgebroken worden om plaats te maken voor een paar nieuwe woontorens. Want ja, het is natuurlijk altijd lastig om zo n gebouw een andere bestemming te geven. Hoezo klimaat? In Den Haag is het altijd lekker weer. Terwijl in de gemeenteraad minderwaardige politieke spelletjes worden gespeeld, zijn het alleen de erfgoed organisaties die bezwaar maken tegen de sloop van deze kolos. Daar hebben ze groot gelijk in, want het is een ontwerp van Herman Hertzberger. Politici hebben geen enkele belangstelling voor het erfgoed, dat weten we allang, maar het is werkelijk bedroevend, nadat Valkenburg zo ongeveer is weggespoeld, dat de gemeenteraad van een grote stad op volkomen onverantwoorde wijze zit te leuteren over de sloop van een groot gebouw. Dat is een brevet van onvermogen, erger, een teken van voortschrijdende politieke dementie.
In Amsterdam worden plannen gemaakt om het ABN-AMRO gebouw op de Zuidas af te breken, want ja, moeilijk hoor, echt nadenken over renovatie. Voor dit banale ontwerp zullen de erfgoedorganisaties geen moeite doen. Natuurlijk niet, maar zo zal dus een ernstig milieudelict in alle stilte zijn beslag krijgen. In Amsterdam rijden de trams op groene stroom, maar ze moeten nog minstens vijf eeuwen rijden om de sloopvergunning voor dit gebouw te compenseren in CO2 uitstoot.
De enige oplossing is een wettelijk verbod op het slopen van gebouwen, tenzij de noodzaak overtuigend aangetoond kan worden, bijna nooit dus. Maar helaas, dat ga ik niet meer meemaken.