Hoogvliegers van de NRP Academie: Marjolein Cazemier

Hoe ben je destijds bij de NRP Academie terechtgekomen?

Ymere is al lang partner van NRP en de meeste jaren nemen er wel een of twee collega’s deel aan de NRP Academie. Dat jaar was dat ook het geval. Ik was destijds Procesmanager stedelijke vernieuwing en ik wou wel graag een verdiepende opleiding doen, want ik heb niet echt een achtergrond in het werk dat ik doe. Mijn toenmalige manager kwam met het idee om de NRP Academie te doen. Ik had er al een en ander over gelezen en het sprak me aan omdat het heel veel verschillende invalshoeken biedt en ook dat je met verschillende bloedgroepen samenwerkt aan casussen en projecten.

Kun je wat meer vertellen over jouw achtergrond?

Ik heb de Rietveld Academie gedaan en psychologie gestudeerd. Ik ben het vakgebied ingerold toen ik achttien jaar was. Een vriendin van mij werkte bij welzijnsorganisatie Stichting Portes Beheer in Utrecht als case manager herstructurering. Dat heb ik toen van haar overgenomen. Woningcorporaties Mitros en Portaal waren in Utrecht bezig met een grote herstructurering en mijn werk was zorgen voor de juiste hulpverlening koppelen aan circa honderd multi-complexe probleemgezinnen. Heel erg interessant en leuk. Zo kwam ik ook in beeld bij de Woonbond. Ik ben dus niet zozeer door mijn studies het vakgebied ingerold, maar door mijn baan.. Ik kom uit een gezin waar het heel belangrijk is dat je iets sociaal-maatschappelijks doet. De rest van mijn familie zit aan de zorgkant, maar dat is niet echt iets voor mij. Door dit werk doe ik ook echt iets aan de primaire levensbehoefte van mensen; een dak boven je hoofd. Alles begint ook met een dak boven je hoofd. Als je dat niet hebt, kun je ook geen enkele ontwikkeling in je leven doormaken. Dat is ook de reden waarom ik in deze sector ben blijven ‘hangen’.

Wat was jouw belangrijkste drijfveer om de opleiding te volgen?

De opleiding leek mij heel interessant. Ik kende het huurders- en verhuurdersperspectief heel goed, maar ik wilde ook wel graag meer kennis krijgen van bijvoorbeeld het commerciële perspectief, het perspectief van de gemeente en van de bouwers. Daar werk je mee samen, maar door de opleiding krijg je veel meer inzicht in de anders belangen. Dat helpt heel erg in mijn werk. Dus dat was een belangrijke drijfveer, maar daarnaast ook mijn persoonlijke ontwikkeling. Ik ben iemand die heel intuïtief het werk doet en het is ook wel fijn om af en toe wat theorie te hebben om bepaalde dingen te onderbouwen en te ondersteunen, of om juist iets anders te doen dan je intuïtief zou doen.

Heeft de opleiding je gebracht wat je zocht?

Zeker, veel meer nog zelfs! Het is best een intensief jaar dus je krijgt echt de verschillende belangen en perspectieven te zien. En wat heel erg mooi is, is dat het niet alleen bij iets theoretisch blijft. Het zijn mensen die die belangen vertellen. dus je leert heel erg met verschillende type mensen samenwerken. Het type mens dat voor een bouwer kiest, verschilt toch vaak van het type dat werkt voor een corporatie of voor een bank. Met die verschillende type mensen samenwerken, is heel zinvol. Te ontdekken vanuit welke drijfveer zij werken. Wat ik zelf ook heel bijzonder vind, is dat je door het intensieve samenwerken vriendschappelijk met elkaar om gaat. Mensen met wie je normaal gesproken niet zo snel bevriend zou raken. Dat is ontzettend leuk en het ultieme is dat je dan ook nog je partner vindt (red: Edwin Blom, directeur Dura Vermeer)!

Wat ik me verder vooraf niet zo had gerealiseerd, maar wat ik wel heel erg mooi vond, is de liefde voor de bestaande gebouwde omgeving. De NRP Academie heeft dat helemaal bij mij echt aangewakkerd. Je komt op zoveel toffe plekken en je ziet veel wat er goed kan gaan, maar ook wat er niet goed kan gaan in de keuzes die je maakt. Ik werkte al lang in het Amsterdamse en kwam zo ook uit deze bubbel. Ik weet nog dat ik het Spoorgebied in Tilburg bijvoorbeeld heel interessant vond, net als Dordrecht. Doordat NRP Academie een roadshow is, heb ik dus ook de diversiteit van Nederland ontdekt en gezien hoe ze op verschillende plekken met verschillende oplossingen omgaan. Die meerwaarde had ik vooraf helemaal niet op mijn netvlies.

Welk college is je nog het meest bijgebleven?

Het college van Cees Anton de Vries, zijn gedachtegoed, dat was echt iets bijzonders. Wat ik ook heel leuk vond, was het gedeelte met Facton vastgoedrekenen. Ik moest dat voor mijn werk al wel deels doen maar we hebben, even simpel gezegd, een model dat je moet ‘intikken;. Ik vond het heel erg leuk om echt van spreads een rekenmodel op te zetten. De challenges, waarbij je aan de slag gaat met praktijkcasussen, waren overigens ook super om te doen! Je werkt dat met alle disciplines aan een complex probleem: een pressure cooker met altijd interessante uitkomsten.

Hoe heeft de NRP Academie jouw carrière een boost gegeven?

De academie heeft me niet een boost gegeven in de zin van dat ik meteen een hogere functie kreeg, maar het heeft zeker bijgedragen aan mijn ontwikkeling. Het heeft me naar een punt in mijn carrière gebracht waarop ik me realiseerde: ik heb genoeg bagage, ik voel me zeker genoeg om hiervoor te gaan. Het heeft er mede voor gezorgd dat puzzelstukjes in elkaar vielen en uiteindelijk de stap naar regiomanager kon zetten.

Wat geef je jongere generatie mee?

Ymere is een jonge organisaties. Een groot deel van onze collega’s is jonger dan 35 jaar.

Wat ik steeds probeer te doen en mee wil geven: verbind mensen op de inhoud, in plaats van dat je hiërarchisch moet sturen of dat je vanuit een dominante of juist underdog positie iets moet bereiken.

Verder geef ik jonge collega’s datgene mee waar de opleiding ook over gaat: het duurzaamheidprincipe. Dat we iets goeds maken en vervolgens het goed houden, dat vind ik zelf heel belangrijk in ons werk. Wij zijn als Ymere een soort olietanker; als je naar de volkshuisvesting kijkt, naar alle prachtige woningen, dan staan die er zo 100 tot 150 jaar. Zo moeten wij naar de bebouwde omgeving, de stad en de opgave kijken, vind ik. De waan van de dag voorbij. We moeten heel goede, gezonde en prettige woningen bouwen met voldoende kwaliteit. Dat vind ik echt duurzaam. Zodat deze er over 150 jaar ook nog staan. Ik houd er enorm van om in alle ontwikkelingen en werkzaamheden de menselijke maat aan te houden. Het masterplan en de heel grote gebaren moet je ook hebben, maar je moet juist heel kleine partials kiezen zodat je ook met de tijd mee kan bewegen. Als menselijke behoeftes veranderen, dan kun je daar flexibel op inspelen. Bovendien is het zo dat hoe grootschaliger het project, hoe moeilijker het is om besluiten te nemen. Als je eenmaal toe bent aan het nemen van het besluit, is die buitenwereld inmiddels zo veranderd dat je deze helemaal niet meer kunt nemen. Dus dat werkt helemaal niet zo in de praktijk.