Verslag module Vernieuwen NRP Opleiding
Als onderdeel van het curriculum volgen deelnemers van de NRP-opleiding Renovatie en Transformatie lessen op locaties door het hele land. Dit keer met spreker Cees Anton de Vries in het voormalige pakhuis Hooghiemstra. Tijdens deze dag gingen deelnemers aan de slag met het leerdoel: met een open mind en een open hart verbinden en acteren.
Deze lesdag stond in het teken van het individu in een omgeving van samenwerkende partijen en verschillende belangen. Cees Anton de Vries (Origame) is een toonaangevende adviseur op het gebied van organisatieverandering. Hij nam de deelnemers gedurende de hele dag mee om te kijken naar beweegredenen van het individu.
Deelnemer Thomas Vrind van Pré Wonen schreef onderstaand verslag van lesdag 3 van de module Vernieuwen.
‘Hoe gaat het?’, vraagt Cees Anton de Vries met een zorgelijke blik voor de vijfde maal aan de groep deelnemers. Wat is dit nu voor een irritante vraag zo in de ochtend tijdens de start van de dag? En waarom blijft hij de vraag herhalen? Hoe het gaat met mij of met de groep? Waar gaat dit naar toe leiden? Ik voel weerstand. Ga ik mee, stap ik in het diepe?
Cees Anton de Vries neemt ons mee in het verhaal van Marcel
De vele instanties die allemaal het doel hebben om Marcel te helpen zijn schuld af te lossen. Het is een mooi voorbeeld van modus 1. Je werkt op wat anderen belangrijk vinden. Hoe door proces en inhoud gestuurde samenwerking het doel niet gehaald wordt. In dit geval had het juist een omgekeerd effect. De situatie van Marcel verslechterde. Marcel wist uiteindelijk niet meer wie hij was, is dakloos geworden en uiteindelijk niet geholpen.
Wat had een andere manier kunnen zijn om Marcel te helpen?
Durven af te wijken van het bekende pad, het uitgeschreven proces? Vanuit jezelf. Wat vind je zelf belangrijk? Het onzekere moet niet de spelbreker zijn, maar juist een inspirator. Het kan dan heel goed zijn dat nog niet geheel duidelijk is wat er moet gebeuren. De middelen zijn misschien nog niet voorhanden. De kans dat je ergens mee terugkomt en het gevoel dat je daar verantwoordelijkheid voor moet nemen. Wat vind je zelf echt belangrijk? Wat is je passie? Is wat nu gebeurd oké voor jezelf?
‘Marcel hoe gaat het met je?’ Wat is voor Marcel juist nu belangrijk en wat zou hij nodig hebben?
Leiderschap! Het verhaal van Marcel is natuurlijk een mooi voorbeeld, maar werkt het zo in de praktijk? Ik denk aan het moment dat je niet één soortgelijke casus op je bureau hebt liggen maar twintig van deze. Schept dit dan een ander daglicht op de zaak?
Wie ben je? Wat heb je te doen? Het zou mooi zijn als wij vandaag kunnen doorleven met de gedachte dat je altijd een keuze hebt.
Maar wat vind ik belangrijk?
Op dit moment neem ik zelf deel aan een werkgroep om het gevelonderhoud in te kopen. Gunningscriteria worden vastgesteld. Een KPI-model wordt ingericht. Ons inkoopteam vindt dit belangrijk, natuurlijk. De inhoud en procedure lijken leidend. Zekerheid en duidelijkheid bieden voortgang.
Ik voel ongemak. Het voelt niet goed. Ik werk op dit moment duidelijk op wat anderen belangrijk vinden. Niet van binnenuit. Mijn gevoel zegt ingrijpen. Ik durfde niet, haakte af. Verliet het overleg uiteindelijk met een onprettig gevoel. Ik mis de visie. De stip op de horizon. Voordat wij alles in beton gieten en de inkoop uitvraag versturen. Hoe ziet de ideale samenwerking eruit? Hoe ziet het eruit als het lukt? Hoe zorg ik ervoor dat ik mijn moment pak? Wat is nu voor mij echt belangrijk?
Blijf dichtbij jezelf. De verandering zit in jou.
Ik heb nu wat te doen volgens mij. Cees Anton de Vries dankjewel voor deze inspiratievolle en energieke dag!
Foto: De N.V. Utrechtse Fouragehandel en Voederkoekenfabriek vh J. S. Hooghiemstra in 1915. Via Usine Utrecht.