Een poëtische terugblik op het NRP-congres
Architect Ninke Happel vatte het congres op poëtische wijze samen. Haar voordracht is hieronder te bekijken én te lezen.
“Ik ben architect.
Maar de architectuur is niet van mij.
Architectuur gaat over de ruimte die wij delen.
Ze verdient een goed gesprek.
Ze verdient samenwerking.
Gelukkig maar.
Architectuur is geen bal aan in je eentje.
*
Maar ze is zo verdomd standvastig.
Op het koppige af.
Vindt ze zichzelf goed.
Zoals ze is.
*
Terwijl de wereld raaaaast.
En in rap tempo verandert.
Terwijl systemen worden bevraagd.
En wij massaal zien wat.
Wij eerder niet zagen.
*
Is de manier waarop we bouwen vooral.
Business as usual.
In beton gegoten.
*
Maar hee!
Sinds vandaag niet meer.
Toch?
Verandering heeft maar een paar voorouders nodig.
*
Vanaf vandaag werken we samen.
Ik zag vandaag wat ik hoorde.
Wat jullie weten.
Wat jullie vinden.
Jullie willen anders moeten.
Jullie weten hoe anders kan.
*
Zullen we afspreken?
Vanaf vandaag hebben gebouwen meerdere eigenaren.
Voortaan zijn alle gebouwen van ons!
Ze zijn ons erfgoed.
Onze leefomgeving.
Dat is minder eenzaam voor de grootgrondbezitter.
*
Bovendien.
Vanaf vandaag zijn het levende wezens.
Donoren van materialiteit.
Bronnen voor steeds veranderd gebruik.
Vanaf vandaag daten ze voor betere matches.
*
We ontmantelen en ommantelen ze.
Vanaf vandaag houden we ze warm.
Biobased.
Met vlas, houtvezels en lisdoddes.
Gewoon omdat het kan.
Lekker dik bouwen.
Subsidies stuwen het denken.
*
Vanaf vandaag schatten wij ze op andere waarden.
Niet die van onszelf.
Maar van hen die ze gebruiken.
Architectuur is achtergrond van hun leven.
Iedereen heeft verstand van architectuur.
Dat verstand kan in een app.
Voor hen die na ons komen.
Renoveren we met respect.
Speuren is zoeken.
Swipen is vinden.
Van categorieën.
Filteren op Logica.
De cirkel is rond!!!
*
Vanaf vandaag zijn wij genereus.
Elk gebouw mag meedoen.
Niemand wordt nog een kopje kleiner gemaakt.
Sterker nog.
We doen er voortaan een kopje op.
Of toch niet?
Omwille van eigenwaarde?
Van het uitdiepen van de buurt.
Niet zwaarwegend maar licht.
Zodat we kunnen bijdragen.
*
Goede architectuur is mooi, bruikbaar en robuust.
Dat zei Vitruvius.
Een wijze, witte, oude man.
Meer dan 2000 jaar geleden.”
*
En wij?
Wij vinden dat nog steeds.
Venustas, Firmitas en Utilitas,
De driehoek staat nog altijd als een huis.
*
Lekker.
Goed bezig.
Gewoon doorgaan.
Of….
Gaan we verrijken?
Toevoegen?
Verbreden?
*
Want als de geschiedenis ook anders had kunnen lopen.
Kan de toekomst dat toch ook?
Wat zou Vitruvia gedaan hebben?
Als het haar gevraagd was?
Meer dan 2000 jaar geleden?
Of nu?
Nu 2.3 miljard mensen vragen.
Om de solidariteitspostcode.
*
Vast….
Veelvormiger. Veelkleuriger. Veel inclusiever.
Naast Firmitas, Venustas en Utilitas
Vast In-Vol-Vas!
*
Een goed bouwwerk betrekt.
Zou ze gezegd hebben.
De bestaande stad.
De ander.
De natuur.
Het verleden.
De toekomst.
*
Betrekken is een daad van generositeit.
Zou ze gezegd hebben.
Het gaat over geven in plaats van nemen.
Het gaat over insluiting in plaats van uitsluiting.
Het gaat over ruimte maken.
Maar vooral ook over ruimte laten.
*
Herschrijf daarom de architectuur!
Ga door met houden van wat er al is.
Benut het potentieel.
Jullie zijn voorouders.
Titanen van de toekomst.
Verantwoordelijk en kwetsbaar.
*
No more need for blame.
No more need for complexity.
De tabula scripta is your window of opportunity.
Een kans.
Op verandering.
Op het goede doen.
Op een Gulden Feniks zelfs!
*
Dat is waarde.
Vol voor iedereen.
